Energiethermometer

Tijdens onze vakantie in de kop van Noord-Holland kwamen we ze regelmatig tegen: stukken onder water gezet land. Net allemaal meertjes waar de watervogels gretig op af kwamen.

In mijn onwetendheid dacht ik dat dit waterreservoirs waren om tijdens droogte de velden te kunnen besproeien.

Een goed idee vond ik, om te zorgen voor een reservevoorraad die gebruikt kan worden in tijden van nood.

Ik moest denken aan de hoeveelheid energie die wij mensen hebben. Tegen de zomervakantie is die vaak laag, zeker bij leerkrachten. Niveau rood is bereikt; de weken, dagen en uren tot de vakantie worden afgeteld.

Gelukkig laden de meeste mensen tijdens het vakantie vieren helemaal op en komen ze terug in het groen. Met hernieuwde energie en enthousiasme gaan ze na de vakantie weer aan de slag.

Maar er zijn ook mensen voor wie het niet meevalt om het werk weer op te pakken. Nog steeds moe en met tegenzin slepen ze zich naar school of waarheen dan ook.

Ze zijn wel opgeladen, maar niet voldoende. Hun energiethermometer is blijven steken in oranje of geel. Afgelopen week kwam ik nog zo’n cliënt tegen. Zij maakte zich zorgen, en terecht.

Als je niet oplet, zakt je energiepeil al snel nog verder en voor je het weet zit je weer in het rood. Overspannenheid en burn-out liggen op de loer.

Daar zit natuurlijk niemand op te wachten, ook jij niet. Het is daarom goed om van tijd tot tijd even pas op de plaats te maken en te controleren hoe het met jouw thermometer is gesteld.

Hoe je dat doet? Heel eenvoudig. Ga bij jezelf na in welk kleurniveau jij zit. Let hierbij goed op signalen als hoofdpijn, geïrriteerdheid en slaapproblemen. Zit je niet langer in het groen, zorg er dan voor dat je tijd neemt om tot rust te komen en te ontspannen. Misschien heb je zelfs wel even een time out nodig.

Dát is níet zo eenvoudig, ik weet het. Maar gun het jezelf om erger te voorkomen.

Wil je hulp bij het bepalen van je energieniveau? Schroom dan niet om mij een berichtje te sturen, ik help je graag.

/door
,

Durf jij fouten te maken?

Vrolijk komt ze binnen huppelen. “Hoe is het met je vliegtuigjes? Zal ik er nog één maken?”

Femke komt regelmatig langs in de directiekamer. Om een praatje, te maken, een knuffel te halen of vliegtuigjes te vouwen.

In dat laatste is ze goed, van haar vader geleerd. Die kan het al 300 jaar.

Ik heb de eer om het geheim van het ultrasonische bestuurbare papieren vliegtuigje te leren kennen. Femke leert mij hoe ik hem kan vouwen. Zij doet voor en ik doe het na. Vouw voor vouw. Het is niet echt makkelijk. Knap dat die kleine priegelvingertjes dit voor elkaar krijgen.

“Fouten maken mag,” stelt ze me gerust, “zeg het maar tegen mij dan los ik het wel weer op.”

Dit meisje weet het al vroeg te benoemen: fouten maken mag.
Iets waar wij volwassenen nog wat van kunnen leren.

Wij denken dat fouten maken een ramp is. Hoe vaak gebeurt het niet dat ik een lesobservatie doe en dat de leerkracht stijf staat van de spanning uit angst dat hij een fout maakt.

Wanneer accepteren we eindelijk eens van elkaar en onszelf dat fouten erbij horen. We kunnen ons erdoor laten verlammen, zodat het alle plezier uit ons zuigt.

Maar we kunnen ook simpelweg accepteren dat fouten maken erbij hoort. Van fouten leer je. Ze zijn over het algemeen niet onoverkomelijk.

En gebeurt het toch? Dan is het maken en aanvaarden van excuses iets wat er ook gewoon bij hoort.

Mag jij fouten maken van jezelf? Of probeer je ze krampachtig te vermijden met alle gevolgen van dien?

/door

verleden tijd!?

“Ik zou de tijd wel terug willen draaien,” wordt er wel eens gezegd. Dit weekend mogen we dat letterlijk doen. De klok gaat een uur achteruit. We kunnen een uur langer slapen. Hoe lekker is dat! Het is ook fijn dat het daardoor de komende paar weken ’s morgens weer even wat vroeger licht is. Dat maakt het opstaan voor slaapkoppen als ik net wat makkelijker.

Maar meestal wordt deze uitspraak in een andere context gedaan. Als er iets is gebeurd dat je ongedaan wilt maken.

Het overkomt ons allemaal wel eens. Je hebt een fout begaan, iemand gekwetst of een verkeerde keuze gemaakt.

Soms vallen de gevolgen mee. En zit je ‘alleen maar’ met een schuldgevoel.

Maar de gevolgen kunnen ook enorm zijn. Door jouw toedoen is er iemand ziek geworden, ontslagen, beschadigd,……

Maar de tijd is niet terug te draaien. Gedane zaken nemen nu eenmaal geen keer. Het is wat het is. Dus even diep ademhalen en doorrrrrrr…..

Veel mensen gaan op deze manier met hun fouten om. Ze stoppen ze diep weg en doen net alsof er niets is gebeurd. En vaak lijkt dat goed te werken.

Lijkt…. Want het schuldgevoel en de schaamte zitten er nog wel. Diep verstopt, maar toch…..

Er komt nog een moment van schaamte, nog een gebeuren waar je je schuldig over voelt. De negatieve gevoelens stapelen zich op. Het wordt steeds lastiger om ze te onderdrukken. Het is net een bal die je onder water probeert te houden. Eerst gaat het nog wel, maar naarmate de tijd verstrijkt, wordt het moeilijker. En op een gegeven moment plopt de bal naar boven.

Zo is het ook met je gevoelens. Je probeert ze weg te duwen, te negeren. Eerst lukt dat nog wel, maar het kost je steeds meer kracht en energie. En op een gegeven moment is er geen houden meer aan. Je gevoelens banen zich een uitweg naar de oppervlakte.

Dan heb je de poppen aan het dansen en zijn de rapen gaar. Je krijgt last van hoofdpijn, stress of overspannenheid. Misschien zelfs van alle drie tegelijk en meer….

Als het eenmaal zover is, kun je niet meer doen alsof er niets aan de hand is. Je zult wat met je gevoelens aan moeten. Je zult het verleden onder ogen moeten zien en ermee afrekenen. Geen gemakkelijke opdracht, maar wel noodzakelijk.

Voel jij je schuldig over iets wat je hebt gedaan of gezegd? Zoek dan contact met de ander, drink samen een kop koffie en bied je excuses aan. Vind je dat (nog) te moeilijk? Stuur dan een kaartje, een mailtje of een bos bloemen. Maar blijf er vooral niet langer mee rondlopen. Je doet jezelf en de ander onnodig pijn.

Moeilijk? Ja. Onmogelijk? Nee.

“Als ik zwak ben, ben ik sterk in de kracht van mijn Heer.“ (2 Korinthe 12 : 10)

/door

carpe diem

Oef! Mijn agenda is wel heel erg vol! Nog twee weken te gaan tot de bruiloft van onze dochter en nog zoveel te doen! Mijn to-do-list is lang, heel lang. En de deadlines zijn talrijk. Niet zozeer voor de bruiloft als wel voor alle dingen die ik voor die tijd gedaan wil hebben.

Als ik niet oppas laat ik mij meesleuren in de stroom van actie, van onrust, van stress. En dat is nu juist wat ik niet wil. Ik wil mij niet gek laten maken door alle dingen die er te doen zijn. Ik wil er juist van genieten.

Ook jij hebt elke ochtend de keuze. Laat je je deze dag leiden door onrust, door angst, door stress en maak je hem zwart? Of ontvang je deze dag als een geschenk van God en vul je hem met prachtige kleuren? Laat je je meesleuren in de maalstroom van het leven of geniet je  van de dingen die je doet?

 

 

/door

doodlopende weg

He bah!! Een wegomleiding! Dat kan er ook nog wel bij vanmorgen. Ik ben al wat later voor mijn werk en nu moet ik ook nog omrijden. BAH! BAH! Mopperend sla ik af naar rechts. Even later zie ik een bord met einde omleiding. Hoezo einde omleiding? Ik ben echt nog niet waar ik wezen wil en ik heb geen idee waar ik wel ben.  Hoe kom ik op de plaats van bestemming?  Ik sla linksaf – doodlopend. Terug dan maar en naar rechts – loopt ook dood, op wegwerkzaamheden. Ik probeer hier en daar een zijweg, kijk op google maps, maar ik kom er niet uit.  BAH! BAH!! BAH!!!

Aan deze dwaaltocht moet ik denken als ik een jonge vrouw tijdens een adviesgesprek hoor zeggen dat ze niet meer weet wat ze moet doen. De één zegt dit, de ander dat. Maar wat ze ook probeert, ze komt geen steek verder. Elke weg loopt dood. Ze heeft de hoop op een rustiger leven zonder stress eigenlijk al opgegeven.

Herken je dit? Ga dan eens terug naar de basis, de randvoorwaarden. Die kennen we allemaal, jij ook. Alleen slaan we ze nogal eens in de wind. Ik net zo goed.

Let op, dit zijn ze:

  • gezond eten (volgens de schijf van vijf)
  • voldoende bewegen (elke dag een half uurtje)
  • voldoende slapen (elke nacht zo’n 8 uur)
  • tijd nemen om te ontspannen en tot rust te komen

Simpel he? Maar juist omdat ze zo simpel zijn, zijn we geneigd er niet veel aandacht aan te besteden. Of we beginnen vol goede moed aan het één, of het ander, maar laten het al snel weer versloffen. De kunst is om het vol te houden. Succes!

Enne…. wil je meer weten, download dan mijn e-book.

/door

dankbaarheid

Afgelopen week kreeg ik twee keer een dankbaarheidslijstje onder ogen. De één met nog meer dankpunten dan de ander. In beide gevallen kwam het lijstje van iemand die het op zijn zachtst gezegd niet makkelijk heeft. De één is chronisch ziek; de ander heeft het psychisch erg zwaar. Beiden zijn niet in staat om de meest simpele dingen op te pakken, laat staan om voor hun gezin te zorgen of om te werken. Weinig reden tot dankbaarheid zou je zo zeggen. Alle reden tot verdriet, sombere gedachten en boosheid. En tóch kozen deze moedige mensen ervoor om een lijstje op stellen met punten waarvoor ze dankbaar zijn.

Uit ervaring weet ik hoe moeilijk dat is als je in een woestijnperiode van je leven zit. Je moet de punten zoeken, bij elkaar schrapen. Het is als het zoeken naar een klavertje vier in een weiland. Zeker als je niet iedere dag hetzelfde riedeltje wilt herhalen. En helemaal als je ervoor kiest om ook echt dankbaar te zijn. Wij mensen zijn zo geneigd om alleen te kijken naar wat niet goed gaat dat we vergeten om ons heen te kijken en te zoeken naar geluksklavertjes.

En dat is nu precies waar het misgaat. Bij mij tenminste wel. Als we niet oppassen lopen we rond met  gebogen hoofd, letterlijk en figuurlijk. We zien alleen nog maar de modder en het vuil waar we doorheen lopen. Als we omhoog zouden kijken, zouden we de lucht zien, de wolken, de vogels en de zon; dan zouden we Gód zien.

In mijn woestijnperiode besloot ik omhoog te kijken. Om te zoeken naar lichtstraaltjes die dwars door de donkere  wolken van mijn bestaan heen drongen. Die lichtstraaltjes schreef ik op. Iedere dag minstens vijf. Verplicht. En altijd anders dan de dagen ervoor. Ik ontdekte Gods zegeningen in de kleinste dingen. Zijn aanwezigheid hield mij op de been.

Inmiddels ben ik gestopt met het maken van een lijstje. Maar ik probeer nog steeds bewust elke dag te zoeken naar punten om dankbaar voor te zijn. Dankbaarheid helpt tegen sombere gedachten, nare gevoelens, angst en stress.

Waarvoor ben jij vandaag dankbaar?

/door

Rust

“Het is net of ik helemaal geen vakantie heb gehad!” verzucht een collega bij de koffie automaat. Ik kan wel met haar meevoelen. De heerlijk ontspannen weken op de camping lijken iets uit het verre verleden. En zelfs het vaartochtje van vorige week lijkt al mijlenver weg.

De scholen zijn weer begonnen. De leerkrachten dus ook. De meesten met frisse zin en moed. Heerlijk opgeladen in de vakantie en vol enthousiasme en energie. Ook al lijkt de vakantie misschien alweer even geleden.

 

Maar er zijn ook leerkrachten die er helemaal geen zin in hebben. Die het diep in hun hart zelfs helemaal niet zien zitten. Ze zijn moe, nog steeds. Ze zien op tegen al het werk dat op hen afkomt. Ze vinden hun groep te groot of te druk. Ze vinden de sfeer in het team niet prettig. Ze zien op tegen de contacten met ouders. Ze zien alle extra taken niet zitten. Ze voelen zich niet gehoord en gezien. Ze zijn hun vertrouwen in de organisatie kwijt. Hoe dan ook, ze zitten niet goed in hun vel, zien allerlei leeuwen en beren op hun weg en zijn gestrest.

 

Herken je dit? Wees eens heel eerlijk tegen jezelf…..

Ik had hier jarenlang last van. Toch bleef ik doorgaan op de weg en de manier die ik al jarenlang volgde. Oké, ik deed wel allerlei aanpassingen, maar wijzigde nooit rigoureus mijn koers. Het resultaat was een burn-out.

 

Toen pas ging ik nadenken. Nadenken over mijzelf. Over wat mij energie kostte en waar ik blij van werd. Over stimulerende factoren. Over ambities, dromen en passie. Over mijn levensmotto en mijn prioritieten. Over mijn talenten en gaven. Over het plan dat God met mijn leven heeft. Daar heb ik de tijd voor genomen en energie in gestoken. En het heeft mij veel, heel veel gebracht.

 

Nu weet ik wie ik ben, waar ik voor sta en wat ik nodig heb. God heeft een plan met mijn leven; Hij heeft mijn geluk voor ogen, niet mijn ongeluk (Jeremia 29 : 11). Hier vertrouw ik op, dit geeft mij rust. Ik ben gestopt met vechten; heb mijn gebalde vuisten geopend en leef met geopende handen. Open handen om Gods liefde te ontvangen en door te geven.

/door

modder uit het verleden

Wat een gigantische modderbende! Ietwat beteuterd kijken we naar de door ons gereserveerde kampeerplek met privésanitair. Eén en al modder en plas; daar gaan we onze vouwwagen echt niet middenin zetten. Niet leuk voor de vouwwagen, maar ook niet voor ons. We zien ons al gaan, broekspijpen opgerold, tot onze enkels wadend door de modder, op weg naar het toilet.

Bij de receptie begrijpen ze het probleem, we worden op een tijdelijke plek gezet. Ondertussen zal de modderpoel worden gedempt. Na enkele dagen krijgen we een telefoontje dat de klus is geklaard. Vol verwachting gaan we op pad. Al snel bereiken we de gewraakte plek. Er heeft een heuse metamorfose plaats gevonden; een hagelwitte zandvlakte schittert in het zonlicht.

Het probleem lijkt ogenschijnlijk opgelost, maar kamperen op een bouwplaats is ook niet wat wij in gedachten hadden toen we boekten. Bovendien wordt er voor het weekend nog veel meer regen voorspeld. Is het aanbrengen van wat zand voldoende om de modder voorgoed te weren? Weer gaan we naar de receptie…..

Bij veel mensen lijken stress en onrust in de vakantie te verdwijnen. Oppervlakkig beschouwd is dat ook zo. Maar heb jij al verder gekeken? Al dieper gegraven? Wat zit er bij jou onder de oppervlakte? Is de modder uit het verleden voorgoed verdwenen? Of kom je nog angst, onzekerheid, schuldgevoel, schaamte en pijn tegen als je dieper graaft?

Als dat zo is dan steken vroeg of laat de onrust en de stress weer de kop op. En iedere keer als dat gebeurt, zak je een beetje dieper weg in de modder. Net zolang tot er een burn-out, depressie of fobie ontstaat. Is dat wat je wilt? Nee toch?

Het is tijd om het verleden op te graven en te verwerken. Pas als je hebt afgerekend met de pijn uit het verleden, kun je worden wie je bent en genieten van het leven!

Wil je weten hoe je afrekent met het verleden? Neem dan contact met mij op voor een gratis gesprek. Ik help je graag!

Met onze kampeerplek is het helemaal goed gekomen. We kregen een prachtige plek toegewezen op “de bult”. Geen officiële plek, maar we zijn zelfs van stroom voorzien. Hier kunnen we in alle rust verder genieten van onze vakantie.

 

 

/door

angst voor afwijzing

KlááááááBAM!!!!!  Luid kletterend valt er iets op de grond. SPLASH!!!!!

Even blijft het angstvallig stil. Dan hoor ik een aarzelende roep.

Ik  vlieg de trappen af, naar beneden.

 

Daar staat ze. In de gang. Verbouwereerd. Angstig. Onzeker.

Achter haar liggen duizenden glinsterende stukjes antieke spiegel.

Stress klinkt door in haar stem als ze uitlegt wat er is gebeurd.

Onzeker over mijn reactie; stel dat die woedend is….

 

Herken je dat? Dat je bang bent voor de reactie van een ander?

Dat je stress ervaart doordat je bang bent dat er iemand boos op je wordt?

Dat je iemand bijna niet onder ogen durft te komen uit angst voor zijn reactie?

Dat je met buikpijn aan dat gesprek begint?

 

“Men lijdt het meest

door het lijden dat men vreest

maar dat nimmer op komt dagen.”

 

Een oud gezegde, maar nog steeds waar. Zal wel niet veranderen ook.

Jammer dat we zo vaak gestrest zijn doordat we ons zorgen maken over iemands reactie.

Meestal valt het mee en is die lang niet zo erg als dat we vreesden.

 

En als die wel heftig is, wat dan nog? Wat is er doorgaans het ergste wat er kan gebeuren als er iemand boos op je is? Wanneer er iemand tegen je tekeer gaat, is dat echt niet leuk. Dat klopt. Maar heb je je wel eens afgevraagd waarom je dat zo erg vindt?

 

Meestal is dat angst voor afwijzing, ben je bang dat die ander je niet meer aardig vindt. En dat is inderdaad knap beroerd.

 

Maar….. boosheid heeft vaak een diepere laag. Het kan zijn dat het de ander de hele dag al tegenzit en dat jouw opmerking of actie de welbekende druppel is. Of de ander wordt boos uit een gevoel van machteloosheid. Of hij heeft gewoon een slechte dag.

 

Vaak is de woede helemaal niet persoonlijk op jou gericht, maar op de situatie.

 

En als het wel persoonlijk is? Wees eens eerlijk:  is het nodig dat je door iedereen aardig wordt gevonden? Is dat eigenlijk überhaupt wel mogelijk?

 

Mensen die belangrijk voor je zijn, blijven over het algemeen echt niet lang kwaad op je. En doen ze dat wel, dan hebben zij een probleem, niet jij.

 

Hoe het is afgelopen met de spiegel? Van de buurvrouw kreeg ik een nieuwe die ook heel goed past.

 

 

/door