Bewegen
Ik moet iets opbiechten….
Eén van de randvoorwaarden voor een gezond leven waarin stress niet de overhand krijgt, is bewegen. Maar eerlijk gezegd houd ik niet zo van bewegen. In ieder geval niet van doelloos bewegen. Eigenlijk heb ik daar ronduit een hekel aan. Daar kan ik niets aan doen, echt niet. Je houdt ervan of je houdt er niet van las ik pas in de uitkomst van een onderzoek. Het gaat vanzelf of je moet jezelf er toe zetten. Dat wordt bepaald door je genen. En laat ik nu behoren tot de laatste groep.
Als kind al had ik een afschuw van gymnastiek. Ik had er geen lol in en bakte er niets van. Het kan ook andersom zijn geweest, maar dat doet er nu niet toe. Het waren hoe dan ook voor mij de meest afschuwelijke uren op school.
En tegenwoordig heb ik trouwens helemaal geen tijd om te bewegen. Ik heb werk dat tijd en aandacht vraagt. Daarnaast nog vrienden, familie, de kerk en een huishouden. ( Dit alles overigens in willekeurige volgorde, voordat iemand daar weer een conclusie uit trekt) Echt, dit zijn geen excuses…
Bovendien wil ik ook wel eens lekker met mijn benen op de bank. Niets mis mee natuurlijk, rust is ook belangrijk. Maar de laatste tijd bedenk ik wel erg vaak een excuus om niet te gaan lopen. Het is te koud, te nat, te donker, ik ben moe of heb gewoon even geen zin…..
En dat begint nu zo langzamerhand toch een beetje te knagen. Ik beweeg wel erg weinig zo. Er zit dus niets anders op dan mijzelf eens flink aan te pakken. Vanaf nu ga ik elke dag minstens een half uur lopen. Weer of geen weer. Zin of geen zin. Ik ga lopen. Punt. Uit.
Zo, dat staat op papier. En jij hebt het gelezen. Dus nu moet ik wel. Vanaf vandaag. Elke dag. Net zolang tot het een vaste gewoonte is geworden. Dat wordt dus een paar maanden flink doorbijten, maar daarna gaat het vanzelf is mij beloofd, net als tanden poetsen. Ik ben benieuwd.