“Wat zullen ze wel niet denken? Dat ik gek ben geworden?” Ik ben op bezoek bij een oudere dame. We zitten op haar balkon, drie hoog, met uitzicht op een druk kruispunt. Overal om ons heen staan potten met bloeiende planten. Er is nog maar net ruimte voor een zitje.
Aan de balustrade hangen bakken vol begonia’s. En satéprikkers. Die blijken bedoeld om de duiven op afstand te houden. Al maandenlang dagelijks terugkerende bezoekers. In de winter om het gestrooide zaad van de tuintafel te pikken. Gezellig samen ontbijten! Later in een poging een nest te bouwen. Daar werd echter al snel een stokje voor gestoken. Teveel duivenpoep.
Nu genieten de duiven van de oranje begoniabloemetjes. Een delicatesse. Hier probeert de dame ook een stokje voor te steken. Vandaar de satéprikkers. Er blijven te weinig bloemen over om zelf van te genieten. Helaas helpen de stokjes niet echt. “Windmolentjes dan?” opper ik enthousiast. Ik zie het al helemaal voor me. Van die leuke, kleurige molentjes op een stokje. In elke bak één. Dat gedraai en geratel zal de duiven vast op afstand houden.
De dame ziet het echter niet zo zitten. “Molentjes!? Hoe bedenk je het? Wat zullen ze wel niet denken?” Wie zijn ‘ze’? vraag ik mij hardop af. “De mensen natuurlijk.” Domme vraag. Mensen die passeren op het kruispunt en toevallig omhoog kijken naar dat balkon drie hoog. Natuurlijk. ‘Ze’ zullen die molentjes maar zien, op het balkon van deze oude dame. ‘Ze’ denken dan vast dat desbetreffende dame gek is geworden. Waar maakt ze zich druk om!?
Dat is iets wat vaak gebeurt. Ikzelf maak mij er ook wel eens schuldig aan. Mij druk maken over iets wat ‘ze’ misschien wel (of, veel waarschijnlijker, helemaal niet) zullen denken. And so what? Lekker laten denken! Ik hoef geen verantwoording af te leggen aan ‘ze’. En al zou ik dat wel moeten…..
Ik kan het niet iedereen naar de zin maken. Als ik mijn oor laat hangen naar de één, verklaart de ander mij voor gek. En vice versa. Het leidt nergens toe. Daarom staat er tegenwoordig op mijn bureau een grote pot NIVEA: Niet Invullen Voor Een Ander. Als geheugensteuntje. Dit scheelt mij veel energie en stress. Energie die ik beter kan gebruiken voor andere dingen. Op bezoek gaan bij een oude dame bijvoorbeeld.