lichtpuntjes

Mijn dagelijkse ommetje bestaat tegenwoordig voornamelijk uit het omzeilen van plassen en waden door modder. Ondertussen huilen regendruppels omlaag. Alles is grijs, grauw en troosteloos.

Met de mensen die ik tegenkom, is het veelal niet anders gesteld. Zij voelen zich net zo miezerig als het weer. Als ik niet oppas word ook ik besmet met het somberheidsvirus.

Dan zie ik ze opeens staan: de krokussen, een heel veld vol.  Wit, geel en paars. Als evenzoveel lichtpuntjes in een sombere wereld. Wat een prachtig gezicht! Een teken van hoop: het voorjaar is in aantocht. Het blijft niet altijd grijs en uitzichtloos.

De wereld staat op zijn kop, de toekomst is onzeker. Wat geweldig om dan te mogen weten dat we een God hebben die het niet uit de hand loopt. In Hem en door Hem mogen wij een toekomst vol van hoop hebben.

In de nacht van strijd en zorgen

kijken wij naar U omhoog,

biddend om een nieuwe morgen,

om een toekomst vol van hoop.

Ook al zijn er duizend vragen,

al begrijpen wij U niet,

U blijft ons met liefde dragen,

U die alles overziet.

U geeft een toekomst vol van hoop;

             dat heeft U aan ons beloofd.                      

Niemand anders, U alleen,

leidt ons door dit leven heen.

Sela