Ben jij een overlever?

Het gebeurt nog steeds. Dat ik mensen tegenkom die denken dat werken in het onderwijs een luizenbaan is. Veel vakantie, elke woensdagmiddag vrij en korte werkdagen.

Vroeger (ja, ja, ik word oud ?) kon ik mij daar nog wel eens druk om maken. En legde ik uitgebreid uit hoe het zit met de uren in het onderwijs. Tegenwoordig volsta ik met de opmerking dat de ander dan blijkbaar het verkeerde beroep heeft gekozen.

Het lijkt inderdaad heel mooi al die vakanties. Maar ik weet nog al te goed hoe het mij op een gegeven moment verging. Tussen de vakanties door had ik het zo druk dat ik mij van weekend naar weekend en van vakantie naar vakantie sleepte. Ik wist altijd precies hoeveel weken ik nog te gaan had tot de volgende vakantie.

Ik genoot niet meer van wat ik deed; ik leefde niet, maar werd geleefd.

Herkenbaar? Wil je van je stress afkomen; van het gevoel dat het leven doodvermoeiend en zwaar is dan zul je zelf de regie over je leven moeten pakken. Als jij de regie niet neemt, doen de gebeurtenissen het wel voor je.

Regie nemen begint met het maken van een dag- en weekplanning. Dat geeft overzicht en rust. Je to-do list komt hiermee op papier en verdwijnt uit je hoofd. Dat geeft rust en overzicht.

Belangrijk is dat je ook tijd voor rust inruimt. En dan bedoel ik niet die kop koffie met de buurvrouw of het rondje hardlopen met je vriendin. Nee, dan bedoel ik échte rust.

RUST; met hoofdletters. Even niets doen, niemand om je heen, niets aan je hoofd. Gewoon zijn. Je hoofd leeg. Je spieren ontspannen. Je ademhaling rustig en laag.

Dat is iets wat je niet van de één op andere dag voor elkaar krijgt. Daar is oefening voor nodig. En geduld. Uit onderzoek blijkt dat je voor het aanleren van nieuwe gewoontes toch wel enkele weken nodig hebt. Dat vraagt om doorzettingsvermogen.

Maar ik beloof je: uiteindelijk is het de moeite waard. Meer rust leidt tot minder stress; en minder stress zorgt voor een lichter en meer ontspannen leven. Een leven waarbij je lééft en niet langer wordt geleefd.

Gun je jezelf

Wanneer je je hele leven en beleven

volledig met bezigheden doorbrengt

en geen ruimte meer voor bezinning hebt,

moet ik je hier dan om prijzen?

Ik prijs je er niet voor.

Ik geloof dat niemand je zal prijzen,

die het woord van Salomo kent:

“Wie zijn bezigheden inperkt, krijgt wijsheid”.

Wanneer je geheel en al er voor allen zijn wilt,

naar het voorbeeld van Hem die alles voor anderen is geworden

prijs ik je menselijkheid – maar alleen dan, wanneer ze vol en echt is.

Hoe kan je echter vol en echt mens zijn, wanneer je jezelf verloren hebt?

Want wat zou het je baten, wanneer je, naar het woord van de Heer

alles zou winnen, maar jezelf verliezen zou?

Ben je voor jezelf als een vreemde?

Ben je niet allen vreemd, wanneer je jezelf vreemd bent?

Ja, wie met zichzelf slecht omgaat, wie kan dan goed voor anderen zijn?

Denk er dus aan: gun je jezelf.

Ik zeg niet: doe het altijd, ik zeg niet doe het vaak, maar ik zeg:

doe het telkens weer een keer.

Wees er net als voor anderen ook voor jezelf,

of wees het tenminste voor alle anderen.

Bernard van Clairvaux (1090 – 1153)